“Verkrachten van de aarde is misschien wel een betere duiding van de CO2 discussie” Bouwblog Biense Dijkstra

Een extreme titel, nietwaar? Maar in vergelijking met de woorden die zijn gebruikt in de twitterdiscussie van Andy van den Dobbelsteen valt het nog mee. Is de Klimaatdiscussie de nieuwe Pietendiscussie geworden? Tsja, beroepsopruiers moeten ook wat te doen hebben tussen december en september. En toch, het blijkt te werken, deze manier van discussiëren. Het heeft effect op de politiek. Het Klimaatakkoord komt op een verkeerd moment en wordt onderwerp van de verkiezingen die eraan komen. Geen feiten, maar stoere oneliners bepalen het klimaatdebat. Fractievoorzitter Dijkhof wilde zich niet meer aan het Klimaatakkoord houden en stelde het belang van de burger boven dat van de coalitie. Inmiddels heeft hij zijn uitspraken enigszins genuanceerd. We zijn nu al benieuwd naar de scherpe, en vooral niet onderbouwde, oneliners van FVD en PVV. De krasse verkiezingstaal zal de toon wel bepalen rondom de klimaatplannen.

Alvast een voorproefje van wat ons te wachten staat. “Het zal allemaal toch niet zo’n vaart lopen en dat kleine Nederland is wereldwijd slechts verantwoordelijk voor 0,002% van de CO2 uitstoot” en “Waar hebben we het in godsnaam over. Het beste jongetje van de klas willen zijn kost de burger miljarden en we krijgen er een infantiel energiesysteem voor terug”. Andy van den Dobbelsteen (hoogleraar Climate Design & Sustainability aan de TU Delft) ging de discussie keer op keer moedig aan; onderbouwd met feiten. Het resultaat? Veel persoonlijke aanvallen en meningen zónder feiten en goede onderbouwingen.

Begin bij de luchtvaart, de schepen, China, Amerika, noem maar op. Kijk weg van de problemen en ga kijken wat de struisvogel doet, want die overleeft ook. En dit allemaal door een goed getimede propaganda van de Telegraaf en Elsevier. Ondersteund door de uitspraken van Dijkhof. Ambities gaan zo helaas verloren en de partijen die volop actief zijn met de klimaataanpak worden feitelijk weer op achterstand gezet. Zo zien we corporaties, de beoogde startmotor van de klimaataanpak, twijfels krijgen rondom de financiële haalbaarheid van de NOM-renovaties.

Waarom doen we dat? Waarschijnlijk omdat het werkt. Ondertussen wordt op diverse plaatsen pas op de plaats gemaakt, in afwachting van wat er komen gaat. Zonde! Zonde van de ondertussen gedane investeringen van de koplopers; de energie die nodig is om deze grote ‘verbouwing’ tot een succesvol einde te brengen. We proberen vaak metaforen te gebruiken in onze uitleg omdat die simpelweg meer tot de verbeelding spreken. In India wordt er veelvuldig verkracht door mannen met macht. Dit is een schandalige schending van de vrouwenrechten in India en de rechten van de vrouw in het algemeen. Maar lossen we dit probleem op door de andere kant op te kijken? Wij gaan onze dochters niet meer naar India sturen en daardoor hebben wij er geen last meer van.

Ik liet deze blog door collega’s lezen. Ze vonden het te grof. Maar volgens mij is blijkbaar niks meer te grof om de urgentie te duiden, de kwestie wordt nu politiek en onderdeel van de beroepstoeteraars en dat is het grootste dilemma.

Extreme beeldvorming, maar hoe moet het dan wel? De grootste vervuilers zelf laten betalen lijkt ons dan een eerlijk principe. We zorgen dat de burgers, te beginnen bij de sociale woningbouw, niet de lasten maar wel de lusten ontvangen. Een vangnet voor de financiële kant van de ‘grote verbouwing’. Daarnaast gaan we samen een stappenplan maken van onze voorgestelde aanpak. We maken een planning: wanneer is welk gebouw aan de beurt. Hiermee halen we de stress uit het systeem. We hebben het dan niet meer over ‘het onbekende’. Er is dan een planning en een financieel vangnet voor de mensen die het niet kunnen betalen. We dagen de markt uit om met passende oplossingen te komen en we stimuleren de marktvraag om tot grotere volumes te komen, zodat de markt actief gaat bewegen en komt met oplossingen in plaats van passief meestribbelt met de noodzakelijke veranderingen. We trekken ons niks meer aan van een akkoord, want zijn het immers al eens.

Oh ja, nog een dingetje: die nieuwe BENG NTA8800 maken we simpeler en scherper. Anders moet hij van tafel. Ondanks de aangebrachte nuance, geeft het ruimte voor slechte producten. Achterblijvers worden vervolgens meestribbelaars en worden beloond voor het wachten. Er is gekozen om de snelheid van de bouwproductie te behouden met het ontstaan van een lage ondergrens als gevolg. Helaas is in onze branche de ondergrens verheven tot bovengrens. Dus, nu stoppen met politiek bedrijven en vandaag aan de slag gaan voor een duurzamere toekomst.

In Oostenrijk zei onze skiführer het passend: “Gisteren is geschiedenis, morgen is een raadsel, vandaag is een geschenk.”