"Klimaatdiscussie en het discussieklimaat" Blog Cobouw Biense Dijkstra

Gepubliceerd op 26 augustus 2019

"Klimaatdiscussie en het discussieklimaat" Blog Cobouw Biense Dijkstra

Naar ons idee wordt de discussie rondom het klimaat steeds giftiger en gepolariseerder. Het wemelt van de op de persoon gerichte beledigingen en verwensingen. Dit vindt met name plaats op social media, wat zo langzamer hand beter asociale media zou kunnen heten. Je geeft de klimaatverandering toe en snapt wat de oorzaak is van deze catastrofe, of je ontkent klimaatverandering en wordt geacht een extreem rechts standpunt te delen. Zit je daar ergens tussenin, dan ben je iemand die ‘links lult en rechts vult’.

 

Ik heb geen verstand van politiek, maar vraag me wel af of dat iets te maken heeft met het Trump-effect. Het is natuurlijk verbazingwekkend dat het machtigste land ter wereld wordt geleid door een president die - aldus The Washington Post - gemiddeld 15 leugens per dag vertelt en daarmee “een jaar van ongeëvenaarde misleiding” neerzette. Wie vertelt er nog de waarheid als bijna alle media als ‘fake media’ worden weggezet? Wie vertrouwt er nog op de wetenschap als de uitkomst van de wetenschappelijke onderzoeken als een extreem links standpunt worden geframed?

 

Het is gewoon erg jammer dat er geen normale discussie meer plaats kan vinden rondom het meer dan bijzondere en actuele onderwerp klimaatverandering. Naar aanleiding van het artikel kortgeleden in het AD dat luidde: ‘Huis dat volledig energie-neutraal moest worden veroorzaakt vooral veel hoofdpijn’, omschreef de partij die CO2 altijd benoemd heeft als de voedingsbron van alles dat leeft, CO2 ineens als de grootste veroorzaker van de problemen in de woningen. Het subjectief gebruiken van feiten zorgt voor veel wantrouwen. En wantrouwen zorgt voor ‘hakken in het zand’. De problemen van de bewoners zijn echt, dat ontkennen we zeker niet. Maar deze problemen worden op een nare wijze politiek uitgemolken en dat maakt een discussie en oplossing volledig onmogelijk.

 

Je ziet politieke partijen hun standpunten matigen en je ziet zelfs belangenorganisaties terug krabbelen om de grootste gemene deler tegemoet te komen. Het is allemaal niet zo extreem als wordt voorgesteld, we hebben nog tijd zat om klimaatdoelstellingen te realiseren, we zijn maar een klein land met weinig impact in de CO2 problematiek als je het op wereldwijde schaal bekijkt. Kortom: de ambitie wordt terug gebracht, we gaan terug met de voeten op de grond en het zal uiteindelijk wel goed komen. We doen ons best, maar hoeven natuurlijk niet het braafste jongetje van de klas te zijn. Alles om maar onderdeel te blijven van de publieke opinie, uiteraard aan de kant van de grootste schreeuwers.

 

Als ondernemer denk ik daar anders over. Als je het verschil wilt maken, moet je nu het roer omgooien in plaats van de koers iets wijzigen. Het is allemaal slappe hap en juist het nadeel van polderen.



We zien sommige corporaties juist door die gematigde ontstane standpunten alweer foute keuzes maken en traditionele producten kopen. Dan kunnen ze zich eindelijk weer goed voelen bij het oude. Dan krijgt men dus weer hetzelfde, want als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.

 

We hebben wat van die oude producten van niet veranderende bedrijven onderzocht, omdat er collega’s in wonen. Dit zijn producten die nu helaas weer als broodjes over de toonbank gaan. Beschamend hoe onze branche nog steeds in staat is om prutswerk te leveren. Ze voelen zich prettig bij de laagste prijs en een gemiddelde kwaliteit, buitengewoon slechte luchtdichtheid en hoge energierekeningen door de slecht renderende warmtepompen. De corporaties die nu zulke producten aanschaffen moeten zich diep schamen. De ambitie is verdwenen en ze gaan gewoon door met hoe ze het deden. Investeren voor de komende 50 jaar met de kwaliteit van de afgelopen 50 jaar. Als de discussie wordt genuanceerd, gebeurt dat ook met de kwaliteit en de ambitie.

 

Wij weigeren te nuanceren. Geen discussie over mogelijk. We willen voorkomen dat we ons voor de komende generaties moeten schamen. Wij kiezen dus niet voor de weg van de minste weerstand en we raden iedere klimaatrealist hetzelfde aan.