"Hardlopen of hard lopen" Cobouw blog Biense Dijkstra

Jammer genoeg vinden we de meeste inspiratie voor deze blog nog steeds in de huidige situatie rondom de coronacrisis. Het is corona vóór en corona ná. Binnen onze bedrijfstak wordt met in acht neming van alle maatregelen alles op alles gezet om de bouw door te laten gaan. Een zeer belangrijke motor van de economie. Maar ons personeel en onze klanten zijn ons het meest dierbaar, dus veiligheid voorop.

Ons industrieterrein is de afgelopen weken veel gebruikt voor hardloopactiviteiten. Mooi asfalt, weinig verkeer; we snappen het wel, maar het is een schril contrast tussen beroepsgroepen die hardlopen en hard lopen. De één zit noodgedwongen thuis en gaat op zoek naar een locatie om even buiten te kunnen zijn, de ander werkt zich een slag in de rondte om de zaak aan de praat te houden. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje, maar de één vist, terwijl de ander roeit.

Je ziet ontzettend veel sympathie in de maatschappij, maar er begint ook onbegrip te ontstaan. Waarom niet de risicogroep blijven isoleren en het maatschappelijke leven veel sneller met de nodige beperkingen openstellen? De curve vlakt af en de vooruitzichten zijn veelbelovend, maar alles blijft afhankelijk van de actuele situatie. Uiteindelijk is de druk op de gezondheidszorg en de belasting op de IC’s daarvoor natuurlijk de reden, maar dan besef je pas hoe kwetsbaar we georganiseerd zijn.

De loyaliteit en sympathie jegens anderen duurt doorgaans net zo lang tot de bodem van de portemonnee is bereikt. Diepe zakken helpen, maar niet voor iedereen zijn de zakken even diep. We snappen de commotie rondom bijvoorbeeld Booking.com, maar hoorden niemand vóór de crisis over de goedkope vakanties die ze daar (vaak zonder annuleringskosten) konden boeken. Ons vermoeden is dat juist dat voor ergernis zorgt en er dus feitelijk geen enkel bedrijf voor steun in aanmerking hoort te komen. Er is namelijk altijd wel een argument om steun af te keuren. En we vergeten die 4.500 werknemers van Booking.com dan gemakshalve maar even.

Dat één van onze vele stagiaires boos is omdat zijn Amerika-Canada roadtrip is geannuleerd, vinden we kennelijk normaal. Zelf ben ik pas twee jaar geleden voor het eerst in Amerika geweest. Nou zegt dat veel over mezelf, maar misschien wel veel meer over de consumptiemaatschappij die we met zijn allen hebben laten ontstaan. Iedereen moet overal voor een habbekrats naar toe kunnen. We leven het liefste het omgekeerde leven: eerst genieten van alles wat de aarde te bieden heeft en daarna geld verdienen om het te kunnen betalen. Maar dat leven heeft een enorme impact op het milieu. Ik klink bijna als mijn vader, maar zie naast al het leed wat voortkomt uit de coronacrisis ook de onzinmaatschappij tevoorschijn komen, die we dus kennelijk normaal zijn gaan vinden. Nu de maatschappij weer voorzichtig begint, zijn we benieuwd hoe snel alles weer normaal gaat ‘lopen’. We moeten ons realiseren dat er een ‘nieuw normaal’ ontdekt wordt.

Het is dé kans om nu opnieuw uit de startblokken te komen. Om onze verantwoordelijkheid te nemen richting onze planeet en in vol tempo een energieleverende, circulaire, maar ook gezonde gebouwde omgeving te realiseren. Laten we binnen onze branche nu ook kiezen tussen hardlopen om productie te genereren of hard lopen om echte verduurzaming te realiseren. Wij blijven hoopvol, dankzij vele betrokken en flexibele medewerkers, ketenpartners en opdrachtgevers met een juiste moraal.