"De uitdaging van ons, het succesverhaal van onze kinderen" Bouwblog Biense Dijkstra

Voorafgaand aan de uitreiking van de ABN AMRO Duurzame 50, liepen we vorige week een rondje over de Building Holland beurs. Hier luisterden we naar de keynote van Diederik Samson. Hij legde de gewenste uitkomst van ‘zijn’ klimaattafel gebouwde omgeving klip-en-klaar uit. Er kan een groen vinkje achter, zeg maar. Hij betoogde dat we moeten stoppen met het afbranden van elkaars oplossingen. En om vooral samen te gaan werken, met elke aanbieder in duurzaamheid en techniek; om zo de klimaatdoelstellingen te behalen. Ik was, en ben, onder de indruk van hem, zijn missie en zijn betoog. Hij gaf aan dat links rechts nodig heeft om deze doelen te bereiken - én dat daar niks mis mee is. Tot zover duidelijke taal die ons erg aanspreekt, maar toch zette hij ons aan het denken. Het hele feestje is namelijk erg politiek geladen en laten we eerlijk zijn: daarvan heb ik in ieder geval geen verstand.

Ruurd Koornstra sprak later op die avond over de optimist die zich niet laat tegenhouden door tegenslagen versus de realist die niet slaagt in de gewenste missie. Ik ben een voorstander van optimisme, maar toch bleef bij mij iets steken. Iets paste niet. En ondanks de woorden van Samson wil ik toch wat kwijt.

De parkeergarage stond vol met allerlei Tesla’s: een fiscaal aantrekkelijke oplossing voor CEO’s, maar wel een volledig gesponsord wagenpark dus. Daarnaast stonden er ook veel, in het verleden fiscaal gesponsorde, hybride middenklassers in allerlei kleuren. 80% fossiel en niet aan de lader. Er stonden opvallend weinig echte full-electric middenklasse auto’s van de ‘gewone man’. Hiermee had de parkeergarage vol moeten staan, toch? Vooral de oude fiscaal gestimuleerde auto’s moeten eerst worden ‘opgereden’, voordat die nieuwe full-electric auto’s worden gekocht. Een mooie metafoor voor de hybride warmtepomp: op sommige plaatsen terecht, maar op veel plaatsen een rem op de echte oplossing, namelijk een aardgasloze samenleving. En net als bij de elektrische auto. Het is moeilijker om je hele bedrijf te laten rijden in een full-electric Up, dan de directeur in een Tesla. ‘Het hele bedrijf’ is namelijk onze doelgroep, die in minstens 5 miljoen woningen woont. Allemachtig, zijn we plotseling pessimist geworden?

De opmerking van Ruud: “Een echte optimist laat zich niet tegenhouden door tegenslagen, maar de realist slaagt niet in haar missie” spookte weer door mijn hoofd. De missie was in zijn boeiende betoog helder. En plotseling besefte ik me dat je de ‘inclusieve maatschappij’ niet kunt bouwen, maar moet zijn. Een pessimist is in onze optiek een optimist met ervaring. Maar een realist vaak een ongesubsidieerde wereldverbeteraar die toch maar blijft fietsen.

Onze toekomstige sociale uitdaging is enorm. Wij zeiden altijd dat deze 80% is. En 20% is techniek. Maar de sociale uitdaging die ons staat te wachten is misschien nog wel groter! Als ik straks 50 jaar word en me met mijn rug naar het verleden draai, staat daar onze toekomst. Een toekomst in transitie en vol onzekerheden. Met de wetenschap dat we naar alle waarschijnlijkheid minder tijd vóór ons hebben om het verschil te maken, dan dat er áchter ons ligt om tot die conclusie te komen. Beangstigend kort. Nog 12 jaar (en ondertussen 60 jaar oud) tot de doelstelling van de klimaattafel. Nog 32 jaar voor een gasloze gebouwde omgeving (dan hoop ik 80 jaar oud te zijn). En dus heeft Samsom helemaal gelijk: samen! Met alle technieken en concepten, maar dan wel de juiste techniek op de juiste plek.

Mijn vader is 81 en loopt hier zo nu en dan nog vol trots rond in ons bedrijf. Hij wordt nog vaak geconsulteerd door mensen van middelbare leeftijd met grootse plannen. Het gesprek wordt door hem vaak op typerende wijze afgesloten: hij pakt de timmermansduimstok, vraagt hoe oud zijn gesprekspartner is en plaatst daar zijn wijsvinger. Vervolgens vraagt hij hoe oud die persoon hoopt te worden en plaatst daar de andere wijsvinger. Het advies is vaak: dan zou ik maar zo snel mogelijk met je plannen beginnen. Als ik zo oud als hem mag worden, hoop ik net zo trots te kunnen zijn op onze kinderen en hen te kunnen complimenteren dat onze gezamenlijke uitdaging van nu, hen uiteindelijk is gelukt.