“Aardgas is als alcohol: de meest verslavende drug” Bouwblog Cobouw van Biense Dijkstra

Vorige week waren er bijeenkomsten waarin het vooral ging over de verduurzaming van de gebouwde omgeving en of de ambitie past bij de urgentie. Over wie er nu stappen moeten zetten en of het al vijf over twaalf is.

De diverse stakeholders in de diverse gremia zijn het eens: de urgentie is hoog, het is al vijf óver twaalf. We kunnen het, we willen het, of zoals Maxime Verhagen zei: “Als alle maatregelen die nodig zijn om de bestaande woonvoorraad te verduurzamen ook daadwerkelijk worden genomen, dan levert dat 130 duizend nieuwe banen op.” Doekle Terpstra voegde hier aan toe: “De bouw is er klaar voor, de velden zijn rijp om te oogsten, maar we moeten een duidelijke stip op de horizon zetten. Ik denk dat het komende kabinet ambitieuzer moet zijn: gewoon al in 2030 energieneutraliteit nastreven.” Niet pas in 2050, maar al in 2030 zou de gebouwde omgeving in Nederland energieneutraal moeten zijn. 

Maar gisteren bij de Friese Regionale Energiestrategie regiegroep ging het licht bij me branden en herkende ik misschien wel de correcte metafoor.

Aardgas is als alcohol: de meest verslavende en tegelijk ook de meest geaccepteerde drug. We kunnen niet meer zonder. Op elke hoek staat een kroeg waar we het kunnen krijgen en anders halen we het wel in een slijterij of de supermarkt. We doen het in een onopvallende tas of lopen er gewoon mee over straat. We ontkennen dat het verslavend is, omdat onze kast er vol mee staat en er nauwelijks alternatieven zijn.

In Zweden snappen ze dit (net als met aardgas) beter: maak het duur, stuur alcoholisten naar een kliniek en bied betaalbare, gezonde alternatieven. Er zijn legio vergelijkingen. Bestuurders geven aan dat we echt nog wel even bezig zijn en we daarom nog steeds gas moeten winnen en gebruiken. Hoe zou het ook anders, je hebt de alcoholindustrie aan tafel zitten. Zonnepanelen en windmolens zijn als de methadon voor de ‘echte’ verslaafden. Het mag wat kosten om te verstrekken (€ 12 miljard subsidie per jaar) en we schrijven programma’s over waar we het verstrekken, aan wie en door wie, maar dat allemaal terwijl we in elke supermarkt nog vrolijk bier verkopen en de echte grootschalige verslaving nog dagelijks gevoed wordt.

Ons voorstel is dan ook dat we allemaal binnen onze ‘familie’ in gesprek gaan over het alcoholgebruik en zo snel mogelijk vaststellen wie echt verslaafd is en wie een gelegenheidsdrinker is. Vervolgens gaan we met de echte verslaafden aan de slag, maar gaan de gelegenheidsdrinkers morgen over op alcoholvrij bier. De alcoholindustrie zal ons verafschuwen, maar ze kunnen maar beter volop in productie met hun 0% alcohol alternatief; hun enige kans voor de toekomst. Het klinkt misschien gek, maar metaforische beelden hebben ons altijd erg geholpen met vooruitzien en het onderkennen van problemen.

Onze branche moet volop aan de slag met de productie van alcoholvrij bier, het moet alleen nog goedkoper en lekkerder gemaakt worden. We snappen ook dat we opa niet meer hoeven te bewegen om te stoppen, gun hem zijn genot. De jeugd moet, met nieuwbouw, weliswaar direct alcoholvrij beginnen.

Slaan we door in het duurzame gedachtegoed? Natuurlijk staan we voor een betere wereld! Maar ook voor een duurzame bedrijfsvoering. McKinsey & Company heeft in haar rapportage geduid dat er qua verduurzaming € 85 miljard in de woningbouw en utiliteit geïnvesteerd moet worden. 

Duurzaamheid is een investering in de toekomst van de wereld en in de toekomst van ons bedrijf.