"A small step voor Groningen, but a giant leap voor Den Haag" Bouwblog Biense Dijkstra

De eerste blog in 2018. Er is veel actualiteit, zoals het extreme weer in Europa en Amerika, een overspannen marktsituatie en de zoveelste, en inmiddels zwaarste, aardbeving in Groningen.

Deze kerst was ik een paar dagen te skiën met mijn neefje uit Luxemburg. Hij is piloot en vliegt op een Boeing 747. We spraken over de verduurzaming van zijn net nieuw gebouwde woning en over de marginale impact op de CO2 footprint. Ik hield vol dat als iedere nieuwe huiseigenaar nou in staat zou zijn om zijn CO2 uitstoot te compenseren we al 40% van het probleem hebben opgelost. Toen we uitrekenden voor hoeveel CO2 uitstoot mijn neef zorgt tijdens het vliegen, zakte de moed me in de schoenen: bij een gemiddelde vlucht verbrandt hij ca. 100.000 kg brandstof, bijna net zo veel als de 160 auto’s van ons bedrijf in een half jaar!

We moeten ons realiseren dat deze welvaartmaatschappij een enorme invloed heeft op het milieu. Onlangs las ik dat de zestien grootste containerschepen evenveel uitstoot genereren als alle auto’s in deze wereld. De impact die daarin verpakt zit veroorzaakt bij mij pessimisme, maar geeft vooral aan dat het groot-groter-grootst denken vooral zo verschrikkelijk slecht omkeerbaar is.

Dat er vervolgens in Groningen mensen rechtstreeks gedupeerd zijn en de gevolgen van onze welvaart ondervinden moet de trigger zijn om het tij te keren, toch? Niets blijkt minder waar. Ook nu blijkt de afstand van Groningen naar Den Haag vele malen kleiner dan andersom. Het is altijd hetzelfde liedje: technisch oplosbaar, financieel lastig maar vooral sociaal een enorme uitdaging en een machtsspel met gigantische belangen. Vele partijen hebben hun tanden hier al op stuk gebeten, maar ook vele partijen hebben er inmiddels veel geld mee verdiend. Het is tijd om het nu eens op te lossen.

Als mijn neef boven China vliegt ziet hij de smog boven de steden hangen, waar hij overigens dus zelf stevig aan bijdraagt. Gelukkig vliegt hij ook boven Nevada en ziet hij al op 200 km afstand de drie zonneparken in de woestijn liggen. Ze hebben daar 2,2 miljard geïnvesteerd in ‘concentrated solar power’ en wekken daar 377 MW energie mee op.

Als hij over Groningen vliegt kan hij niet zien dat de omgeving daar letterlijk staat te schudden op zijn grondvesten, maar hij denkt er na mijn toelichting het zijne van. Als hij niet oplet vliegt hij ons landje zo voorbij. Het moet toch mogelijk zijn om juist hier de problemen op te lossen en direct duurzame koploper te worden in een gasloze wereld waarin verduurzaming nog de enige uitweg is naar een mooie toekomst voor onze kinderen.

Toen de Staat in 1959 met Groningen ging samenwonen kregen ze zicht op een gigantische bruidsschat. Ze zijn toen in 1963 in gemeenschap van goederen getrouwd. Ze hadden beter onder huwelijkse voorwaarden kunnen trouwen. Scheiden doet lijden; ‘it’s a small step’ voor Groningen, ’but a giant leap’ voor Den Haag.

Bouwblog